هرگاه على علیه السلام به منبر مى رفت، مى فرمود: مسلمان باید از رفاقت و دوستى سه کس اجتناب کند؛

۱- آدم بى باک و هرزه (در گفتار و رفتار).
۲- احمق (کم عقل).
۳- دروغگو.

زیرا آدم بى باک و هرزه، کارهایش را به تو آرایش مى دهد و مى خواهد که تو هم مانند او باشى، چنین شخصى هرگز به درد دین و آخرت تو نمى خورد، دوستى با او جفا و سخت دلى و رفت و آمدنش بر تو، ننگ و عار است.

و اما احمق، هرگز خیر و خوبى از او به تو نمى رسد. هنگام مشکلات امیدى به او نیست، اگر چه در حل آن تلاش کند و چه بسا اراده کند بر تو خیرى رساند (ولى به واسطه حماقتش) به تو ضرر مى زند. پس مرگ او بهتر از زندگى اوست و سکوت او بهتر از سخن گفتنش و دورى از وى بهتر از نزدیکى با او مى باشد.

و اما دروغگو، هیچگاه زندگى با او بر تو گوارا نیست، سخنان تو را نزد دیگران مى برد و گفته آنان را نزد تو مى آورد، هرگاه صحبتى را تمام کند سخن دیگرى را شروع مى کند، ممکن است گاهى راست هم بگوید ولى مردم باور نکنند، مى کوشد مردم را به یکدیگر دشمن سازد، در سینه شان کینه برویاند.

پس از خدا بترسید و مواظب خویشتن باشید و ببینید که با چگونه افرادى رفاقت مى کنید و طرح دوستى مى ریزید. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: